ԿՈՐՎԱ ՖԱԼԿՈՆԻ ՀԵՔԻԱԹԸ

2024 Հեղինակ: Harry Day | [email protected]. Վերջին փոփոխված: 2023-12-17 15:47

Ես իսկապես սիրում եմ «Տգեղ բադի ձագ» հեքիաթը, ես հաճախ խնդրում եմ այն նորից կարդալ (վերանայել մուլտֆիլմը) այն հաճախորդներին, ովքեր եկել էին իրենց ինքնագնահատականը բարձրացնելու խնդրանքով: Շատ թերապևտիկ, բարի հեքիաթ ՝ կարևոր ուղերձով: Ի դեպ, ո՞րն է հաղորդագրությունը, ըստ Ձեզ, այս հեքիաթում: Ո՞րն է դրա հիմքում ընկած հիմնական գաղափարը: Եկեք շահարկենք մեկնաբանություններում:

Միևնույն ժամանակ, ես առաջարկում եմ ձեզ կարդալ մեկ այլ հեքիաթ, որը նույնպես հաճախ ուժեղ արձագանք է առաջացնում ինքնավստահությամբ տառապող մարդկանց, իրենց ուժերի նկատմամբ վստահության բացակայության, ինչպես նաև իրենց չհասկացողների, հասկանալ դրանց նպատակը:

Այսպիսով,

Կորած բազեի հեքիաթը:

Հայտնի չէ, թե ինչպես, բայց մեկ ձու ինչ -որ կերպ ընկավ բազեի բնից: Բարեբախտաբար, այն բավական ուժեղ էր, որպեսզի չկոտրվեր, գոյատևեց, երբ հարվածեց գետնին: Ձուն գլորվեց լանջով և գլորվեց տաք մարգագետնի վրա, որտեղ ձիեր էին արածում: Այս մարգագետնում բազեն ձվից դուրս եկավ:

Նա սկսեց շուրջը նայել: Շուրջը թեթև, տաք, մեղմ քամի է, լավ օր: Եվ հետո բազեն զարմացավ. Ո՞վ եմ ես: Ինչ է իմ անունը? Ինչ կարող եմ անել? Որտե՞ղ է իմ տեղը:

Բազեն գնաց դեպի ձիերը:

- Ով ես դու? հարցրեց բազեն:

- Մենք ձի ենք: ձիերը հպարտ պատասխանեցին.

- Ինչպե՞ս է դա: Ի՞նչ են ձիերը:

- Բայց տեսեք, թե ինչպես կարող ենք արագ ցատկել ՝ գալոպով:

Եվ ձիերը ցատկեցին: Եվ շատ գեղեցիկ էր! Սոկոլիկը նայեց, թե ինչպես էին թռչում հպարտ ձիերի պոչերն ու որջերը, ինչպես էր երկիրը դողում սմբակների դղրդյունից, ինչպես փայլուն մկանոտ ձիու մարմինը փայլում էր արևի տակ, ինչպես էին նրանք քամուց արագ շտապում:

Բազեն նույնպես փորձեց վազել ցատկով, բայց որտեղ: Ձիերը հառաչելով նրա վրա ՝ եզրակացրին.

- Ոչ, գիտես, դու ձի չես: Դուք չեք կարող վազել, դուք վատ ձի կստանաք:

Բազեն վրդովվեց ու շարունակեց: Ես հանդիպեցի մի լճակի, որի մեջ լողում էին խաչասերները: Բազեն տեսավ, թե որքան արագ են նրանք լողում ջրի մեջ, ինչպես են թափահարում իրենց լողակները, ինչպես են կտրում ջրի մակերեսը:

Ահա բազեն, թևերը տարածած, լողակների փոխարեն, սուզվեց կապույտ ջրի մեջ, փորձեց լողալ նույն կերպ: Այո, որտեղ! Միայն խաչասեր կարպը ծիծաղով հազիվ բարձրացրեց նրանց թեփուկավոր փորը:

- Ոչ, իմ ընկեր! Ոչ մի ձուկ ձեզանից: Դուրս եկեք այստեղից:

Բազեն էլ ավելի վրդովվեց: Բայց ի՞նչ անել: Ես շարունակեցի:

Ես եկա անտառ: Theառերը բարձր են, սկյուռիկները ցատկում են ծառերի միջով: Խելամտորեն ցատկել ճյուղից ճյուղ: Բազեին դա շատ գեղեցիկ թվաց: Դայը կարծում է, որ ես նույնը կփորձեմ:

Միայն թե հիմա թևերն էին նրա ճանապարհին, միայն նա ցրվելու էր ՝ ճյուղից ճյուղ ցատկելու համար, բայց նրանք շփոթվում են, կառչում ճյուղերից, շատ անհարմար է ստացվում: Սկյուռիկները ծիծաղեցին բազեի վրա.

- Օ Oh, ես ծաղրեցի: Այո, ձեզանից սկյուռը նման է փղի բալերինայի: Խելացի սկյուռը ձեզանից դուրս չի գա: Դուք չունեք հակումներ, տաղանդ:

Բազեն էլ ավելի վրդովվեց: Նա ամբողջովին կախեց գլուխը:

Որտեղ էլ որ մեր բազեն թափառեր: Ով չի տեսել! Բազեն նորից ու նորից զգում էր իր հիմարությունն ու անկանոնությունը, անհարմարությունը, անհարմարությունը:

Իսկ բազեն ատում էր նրա լայն թեւերը, որոնք խանգարում էին նրան սկյուռների ու կապիկների պես ցատկել ծառերի վրայով: Եվ բազեն ատում էր նրա ուժեղ կտուցը, որը չէր կարողանում ջուր բաց թողնել և լվանալ, ինչպես փղերը: Եվ բազեն ատում էր նրա կեռիկ ամուր ոտքերը, որոնք չէին կարող ձիերի պես արագ վազել: Եվ նա ատում էր իր փետուրները, ինչը խանգարում էր նրան ձկների պես արագ լողալ ջրում:

Եվ մի անգամ բազեն հանդիպեց երկու բազեների: Նրանք հիացած էին նրան տեսնելով, կանչեցին նրան միասին թռչելու, հեռավոր երկրներ, բարձրությունից հիանալու դաշտերով, արևի տակ տաք թևեր, օդը կտրելու, որսալու, իրենց ուժեղ թաթերով որս բռնելու, ուժեղ կտուցով խեղդելու: Բարձրանալ մինչև երկնքի շատ կապույտը:

- Ոչ, եղբայրնե՛ր: Ո՞ւր գնամ: Թևերս թույլ չեն տալիս ցատկել ճյուղերի վրա, բայց դու ինձ առաջարկում ես թռչել: Իմ ոտքերը չեն կարող նույնքան արագ վազել, որքան հպարտ ձիերը, իսկ դու խոսում ես որսի մասին: Իմ փետուրները թույլ չեն տալիս ինձ լողալ, բայց դու ասում ես, որ դրանք կօգնեն ինձ թռչել: Ես ոչ մի բանի համար լավ չեմ: Ինձ համար տեղ չկա այս երկրի վրա, ինձ համար տեղ չկա ծովում, ինձ համար տեղ չի լինի երկնքում:

Բազեները նայեցին միմյանց և թռան: Եվ բազեն մնաց ապրելու այն մտքով, որ նա նպատակ չունի: Բոլորն ունեն, բայց նա չունի: Ինչ -որ մեկը լողում է, ինչ -որ մեկը փորում է երկիրը, ինչ -որ մեկը վազում է, ինչ -որ մեկը ցատկում է, ինչ -որ մեկը թռչում է: Որևէ մեկին, բայց ոչ նրան:

Ըստ երևույթին, ճակատագիրը …

_

Սովորաբար հեքիաթն ավարտվում է երջանիկ ավարտով: Բայց կյանքում դա անհրաժեշտ չէ: Որովհետեւ քանի՞ բազե է համառորեն փորփրում խալերի պես: Նրանցից քանի՞սն են սովորում ձիերի պես վազել: Քանի՞սն են սովորում սկյուռների պես ծառեր ցատկել: Որոշ բազեների նույնիսկ հաջողվում է մասնակցել վազքի, լողի, փոսերի մրցումների …

Իսկ քանի՞ բազե է թեւերը իջեցրել `իրենց տեղը գտնելու, ինքզինք գտնելու ապարդյուն փորձերում:

Իսկ դու? Դուք ձեզ ճանաչե՞լ եք մեր բազեում: